Beijing voor beginners

Beijing begint al lang voor je in Beijing bent. Al drie kwartier voor je op het station bent, rijdt de trein door de suburbs. Die is zeer gevarieerd, oude zooi wisselt modrne hoogbouw af. De hoogbouw wordt per minstens een dozijn afgenomen. Heb je gelijk een wijk met allemaal dezelfde flats. En één zo'n flat verdient geen schoonheidsprijs. Een dozijn doet pijn aan de ogen. Maar ja, als je geen hoogbouw neerzet, waar laat je al die Chineesjes dan? 
Dit beeld hadden we uit de gekoelde trein. Op het station moesten we uit de trein en dat was andere koek. Temperaturen  waar schaatsers het tegenwoordig niet meer voor doen: hoge dertigers. Een dekentje om je heen, dat gevoel. Op het stationsplein stond tussen alle oppikkers ook een drietal Tiara-Chinezen. Wij reden met Mr. Tim mee en Mr. Tim had het lastig. Zijn lijstjes klopten niet helemaal en dus werd de hulp van alle reizigers ingeroepen om de moeilijke Nederlandse namen fatsoenlijk te hanteren. De eerste stop was bij het hotel waar we Winnie en Michele achterlieten (samen met o.a. de Ingemarbunch). De rest, de Den Haag Six en de Amsterdam Four, wij en nog wat ander spul werden neergezet in het deftige Qianmen Hotel. Ook hier worstelde Mr. Tim met de lijstjes en dus kon makkelijk een biertje worden genomen voor een Europese prijs. En die verwacht je niet in het Verre Oosten. Toen de kaarten eindelijk doorkwamen zijn we opgestegen en hebben we ons te rusten gelegd om de social media te bedienen. Daarna een bad genomen in het badje van 1,30 meter, gevolgd door een douche zodat ook echt alles nat is geworden. 
Om een uur of vier zijn we op pad gegaan naar het het park met de Temple of Heaven. Dat was een aardige tippel bij 35 graden. Op de kaart een afstandje van niks, in de praktijk hebben we 6,5 kilometer gewandeld. Het park is een pleisterplaats voor de lokale bevolking en dus lopen er weinig toeristen. En dat is leuk. Een beetje rondkuieren, een bankje en een watertje met een worstje en de dag verloopt goed. Om een uur of zes verlieten we het park op weg naar een eetgelegenheid. Die vonden wij niet, de eetgelegenheid vond ons. Ik keek een beetje naar binnen bij een zaak waarna de buitenwacht een dame inseinde om ons binnen te lokken. Wij zijn de moeilijksten niet en dus zaten we een kwartier later tussen uitsluitend Chinese mensen te gourmetten! Dat is prettig, want dan is het binnen net zo warm als buiten. Het smaakte allemaal best goed, al blijft dat gedoe met stokjes ingewikkeld. Vandaar het gebruik van een vork om toch voeding binnen te krijgen. Na de maaltijd de rest van de wandeling terug naar het hotel door een snel donker wordende stad. Gelukkig heeft Lidi een  postduiveninstict en dus kwam het hotel vlot in beeld. Ruud scoorde nog wat inkopen voor morgen, want dan staat de verboden stad op de rol. En dan kunnen we wel een watertje en een een energiebar gebruiken.