Een dagje Ulaanbataar

Om kwart over acht vertrokken we per bus vanuit het gerkamp naar Ulaanbataar. Deze vertrektijd zorgde er wel voor dat we in de ochtendspits terecht kwamen. Dat is een relatief begrip, maar de chauffeur had geen tijd voor karaoke omdat hij permanent al toeterend van rijbaan wisselde. Om kwart over negen werden we bij hotel Bayangol neergezet. Het hotel betaat uit twee torens van twaalf etages, aan elkaar geklonken door een groot restaurant. De kamer was al vrij en door de twaalf man staf werden we keurig naar de kamer op de negende verdieping geleid. Niet dat de mensen iets deden, maar ze hebben ons allemaal goed bekeken. De kamer is keurig, goede bedden en een prachtig lampenbedienmeubel tussen de bedden. 
In het hotel eerst sociale verplichtingen, want weer wifi. Dus appen, verslagen mailen, wordfeuden, enz. zodat de buitenwereld op ruim 8000 kilometer weet dat we echt nog leven. Wij appen, dus we bestaan! Om een uur of elf zijn we op pad gegaan naar een boeddhistische tempel. Die tocht leidde langs allerlei hoge gebouwen: hotel, kantoren, verzamelgebouwen enz. Zelf het ABB, waar de oude heer Gleuf ooit voor werkte, is hier vertegenwoordigd. Veel mensen hebben een baan als parkeerwachter, want overal staan auto's en de plaatstoedeling ligt in handen van deze mensen. 
Het museum/tempelcomplex ligt ingesloten tussen tussen glimmende hoogbouw en dat levert een bijzonder beeld. Een anachronisme het dat dan, een plek die volledig misplaats in de tijd lijkt te zijn.  Maar als ik zou moeten kiezen dan koos ik voor de tijd dat de tempel nog gezichtsbepalend was, voor allerlei bezettingen van Mongolie dus. Pas na de val van het communisme in Rusland is godsdienstvrijheid weer belangrijk en is met de restauratie van de tempel begonnen. Nu zijn de verschillende ruimtes er al prachtig uit. Beelden van papiermachee, koper, goud in prachtige decors geven je een indruk van de rijkdom van het boeddhisme.
Na de tempel lunch met Jack, Charmian en dochters in het zeer populaire Millie's. Waarom populair? Het staat in de Lonely Planet en dan is het goed. Gelukkig werd die reputatie wel waargemaakt met heerlijk eten! Vervolgens boodchappen voor Lidi en voor in de trein en daarna siesta. Morgen namelijk weer vroeg op en dan moet je wel fit genoeg zijn.
Rond half zeven zijn we de deur uitgewandeld voor een rondje grote plein en een hapje eten. Grote plein is nog steeds het communistisch ingericht en klaar voor grote defilés. Rond het plein spitsuur met een hoofdrol voor fanatiek fluitende en wapperende agenten. Het verkeer stond zo vast dat we na ons rondje plein dezelfde auto's op dezelfde plek aantroffen.
De bouwstijl is heel bijzonder met als hoogtepunt (?) een aantal geraamten van gebouwen, waarbij het bouwbedrijf de moed al heeft opgegeven en is doorgetrokken naar een nieuw project!
Voor de maaltijd waren we op zoek naar een echte Mongool! En dat is gelukt. Een zaak met vooral  lokale mensen en lokale gerechten. Dus Ruud aan het schaap en Lidi aan het rund. Gewapend met slechts een vork ging dat heel goed en het smaakte fantastisch. Toe een All Mongolian Plate en de dag werd perfect afgesloten.  Wandelingetje terug naar het hotel, koffers pakken en morgen weer vroeg op. China, we komen eraan!