Zen in de trein

Siberie, het klinkt ver weg en vreemd en dat is het ook.  Veel bossen, vlaktes, moerasachtige  gebieden, verdwaalde dorpen en huisjes met mooi gekleurde daken en weidse uitzichten. Al turend kom je bijzondere dingen tegen. Modderwegen waar echte Lada's over rijden. Spoorwegovergangen die worden bewaakt door strenge dames, die uit de weg een barrière omhoog laten komen, waardoor geen automobilist het waagt in de buurt te komen. Stations met standaard een watertoren, alsof de volgende stoomtrein zo kan komen. 
Vreemd is ook dat je steeds in een volgende tijdszone komt,terwijl het in de trein Moskoutijd blijft. Sta je treintijdtechnisch gezien om 20.00 uur in Novosibirsk, geven de klokken buiten het station aan dat het 0.00 uur is. Sta je om 01.15 uur naar buiten te kijken, is de zon al op en de mensen in actie. Al is actie wel een rekbaar begrip, want van de tien mogelijk werkende mensen zijn er twee echt in beweging. Ter voorkoming van een jetlag in Irkoetsk stond Ruud vanochtend om een uur of vijf naast zijn bed. Morgen stopt de trein om 6.31 uur in dat plaatsje, waar het dan inmiddels 11.31 uur is. Als dat maar goed gaat. Kasper wilde vannacht om  04.00 uur al in de kleren schieten, want al 9.00 uur op zijn telefoon. Hij voeldé zich nog niet uitgeslapen. En terecht, dus is hij maar weer gaan liggen.
In de trein hebben we inmiddels geklaverjast en weer gejatzeet met onze coupegenoten. Er ligt nog een uitnodiging voor een spel  met een familie Feyenoordfans en de bar lonkt steeds meer. maar ja, in de trein is het 8.45 uur en dan is een pivo nog niet gepast.